Toppers
Archief
- June 2017
- May 2015
- October 2014
- July 2014
- June 2014
- May 2014
- April 2014
- October 2013
- August 2013
- April 2013
- March 2013
- December 2012
- October 2012
- September 2012
- August 2012
- May 2012
- April 2012
- March 2012
- February 2012
- January 2012
- December 2011
- November 2011
- October 2011
- September 2011
- August 2011
- July 2011
- June 2011
- May 2011
- April 2011
- March 2011
- February 2011
- January 2011
- December 2010
- November 2010
- October 2010
- September 2010
Laatste reacties
Maandelijks Archief: February 2011
Geniaal plan
Tom gaat dus eens per week naar Hoorn, om de dag door te brengen met oma. Vindt oma leuk, vindt Tom leuk, vinden wij leuk. Wat papa er niet zo leuk aan vindt is het logistieke management omtrent deze wekelijkse logeerpartij. Hoewel dit logistieke vraagstuk zich ook voordoet als Tom naar de kinderopvang gaat, dus wat dat betreft valt oma niets te verwijten. De kleine moet uit bed gehaald worden, gevoed worden, aangekleed worden, ingesmeerd met allerlei middeltjes, in het autozitje, inpakken, spullen in de auto, kind in de auto, en hup richting Hoorn.
Nu hadden we gisteravond een geniaal idee. Oma heeft namelijk de hele dag vrij, speciaal voor Tom, dus die heeft in principe alle tijd van de wereld. Laten we eens kijken of we Tom met slaapzak en al in de auto naar oma kunnen vervoeren, zodat oma het voeden en aankleden voor haar rekening neemt. Halen we Tom gewoon op het laatste moment uit z’n bedje, leggen hem half slapend in z’n stoel, speen in, muts op, dikke kans dat hij doorslaapt.
Zo gezegd zo gedaan. Met slaperige oogjes keek meneer verbaasd de wereld in wat er allemaal ging gebeuren, maar hij liet het maar over zich heenkomen. I love it when a plan comes together.
De vader van Tom heeft echter twee minder goede eigenschappen die ik hier wel uit de doeken durf te doen. De eerste komt het vaste publiek misschien bekend voor: vergeetachtigheid / verstrooidheid. Vroeger toen ik nog een klein papaatje was lagen er al verscheidene gymtassen en drinkbekers op school. Mijn fiets bleef regelmatig achter op het schoolplein omdat ik dacht dat ik te voet was gekomen. De volgende ochtend schrok ik mij een hoedje, door de ontdekking dat mijn fiets niet tussen de fietsen van mijn broers stond. Vanaf de derde keer dat me dit overkwam schrok ik niet meer, maar wist ik: die staat nog op school. Helaas gebeurde dit tafereel ook wel eens bij vriendjes, waardoor het toch nog een hele zoektocht kon worden.
Ook mijn gymtas kwam ik vaak een paar weken later tegen, gevuld met stinkende kleding. Als ik om wat voor reden dan ook laat naar huis ging, en de kapstok nagenoeg leeg was, hing er dan weer een volle plastic tas die me bekend voor kwam, uit een ver verleden. “Hé, zo’n tas had ik ook!” bedacht ik me, en worp nieuwsgierig een blik in de tas. Daar vond ik dan kleding terug die ik allang als verloren had beschouwd. En zo kan ik nog wel een aantal websites vol schrijven met dingen die ik vergeten ben. Als ik het had onthouden dan, natuurlijk.
Tweede slechte eigenschap is misschien voor een selectiever gezelschap bekend. Voor een hoop mensen heb ik het -denk ik- redelijk verborgen kunnen houden, maar, de ochtend, dat is mijn minst favoriete dagdeel. Dat uit zich niet in extreme vormen hoor, vind ik. Een goed gesprek moet je ‘s ochtends niet met me willen aanknopen. De snelheid zit er ook nog niet helemaal in (die douche is zo heerlijk warm), dus ik heb mijn tijd nodig. De handelingen gaan op de automatische piloot. In de ochtend is mijn verstrooidheid zo mogelijk nog erger.
De afloop van dit verhaal laat zich raden. Content over het feit dat ik, qua tijd, op schema lag, gooide ik de kinderwagen achterin de auto. Daarna pakte ik Tom, die ik al in de auto stoel had verpakt, keek nog eens de woonkamer in ter controle, en gespte Tom met stoel en al vast op de achterbank van de auto. Eindelijk zouden we eens op tijd bij oma, en dus ook op mijn werk, verschijnen. En inderdaad, ik stond keurig om acht uur op de stoep.
Toen ik uitstapte en Tom door het raampje zag zitten bekroop me direct al het bekende gevoel dat ik iets was vergeten. Iets ergs. De tas van Tom. Wáár was de groene tas van Tom met zijn kleertjes, fles, melk, luiers, winterjas, speen, zalf, knuffel, en weet ik veel wat nog meer. En direct wist ik ook al het antwoord op die vraag: thuis. Ik wist zeker dat ik die tas niet in de auto had gedaan.
Om kwart voor negen stond ik wéér bij oma voor de deur. Dit keer mèt groene tas. Ik lag inmiddels, qua tijd, verre van op schema.
Het idee was inderdaad geniaal. Helaas de uitvoering een stuk minder.
Volgende week herkansing.
Gepost in Geen categorie
2 Reacties