Maandelijks Archief: December 2011

Hee daar hebben we Tom, hoor ik de kassiere roepen terwijl ik mijn spullen op de band leg.

Oh jee, denk ik. Als Tom een mevrouw kent die al zeker 10 jaar haar veterstrikdiploma heeft, dan is de kans groot dat ik haar ook moet kennen. Kinderdagverblijf schiet er nog gauw door mijn hoofd, voordat ik opkijk vanuit mijn boodschappen kar.

Herken je me niet meer? zegt ze, en ik vraag me af tegen wie ze het heeft. Ik volg haar blik en kom uit bij een grijnzende Tom. JA! roept hij terug naar het meisje, want hij roept al weken drie dingen: ja, die en haiii, waarvan JA met stip op 1 favoriet is. Ondertussen vraag ik me af of de vraag niet ook stiekem voor mij bedoeld was. Ze had vast de paniek in mijn ogen al gezien.

Het vrolijke antwoorden van Tom stelt het kassa meisje gelukkig gerust. Je lacht tenminste nog naar me! zegt ze (jjjjJA! hoor ik naast me), en dan tegen mij: de meeste kinderen van het kinderdagverblijf herkennen me ineens niet meer als ik hier zit. Gelukkig, ze verlost me uit mijn lijden. Dus toch het kinderdagverblijf, had ik het toch goed!

Maar de herkenning is ver te zoeken.