Ik vond het behoorlijk eng toen ik de capriolen van Tom zag. Nog steeds houd ik mijn hart vast, telkens als hij zelf zijn stoel in kruipt. Wat nou als hij zijn evenwicht verliest, en achterover klapt? Beentjes nog in de stoel, rug door midden. Of juist voor over, koppeltje duikelen, zo de stoel af?
Maar zelf is hij er ontzettend trots op.
En papa stiekem ook wel een beetje.
