Toppers
Archief
- June 2017
- May 2015
- October 2014
- July 2014
- June 2014
- May 2014
- April 2014
- October 2013
- August 2013
- April 2013
- March 2013
- December 2012
- October 2012
- September 2012
- August 2012
- May 2012
- April 2012
- March 2012
- February 2012
- January 2012
- December 2011
- November 2011
- October 2011
- September 2011
- August 2011
- July 2011
- June 2011
- May 2011
- April 2011
- March 2011
- February 2011
- January 2011
- December 2010
- November 2010
- October 2010
- September 2010
Laatste reacties
Maandelijks Archief: March 2013
Laat me slapen
Ik zat in een bus. Achter het stuur. We stonden voor een hotel te wachten op de laatste gast die instappen moest. Na een tijd wachten, riep er iemand van achteruit de bus dat die persoon er al in zat. We konden vertrekken!
Het was een grote bus, zo’n harmonica, die langzaam reageerde. Net als die grote voertuigen in Grand Theft Auto. Als je aan het stuur trok, ging de bus natuurlijk niet direct naar links of rechts, zo’n grote bus is nu eenmaal niet zo wendbaar. De afslag die we moesten hebben werd al afgescheiden door paaltjes met ruimte er tussen (vreemde manier trouwens). Nog net op tijd wist ik de bus door de paaltjes heen te manoeuvreren maar of de achterste helft van de bus er ook doorheen zou komen?
Niemand wist precies waar we heen moesten. We waren in een Aziatisch land. Het was druk op de weg, of chaotisch, of allebei. Niemand wist waar we heen moesten, we waren verdwaald.
Wachtend op de klap van de achterste helft tegen de paaltjes, reden we ineens tussen de poten van een reusachtige witte Bengaalse tijger door. We hadden deze al eerder gezien, en een local wist ons toen te vertellen dat we de tijger toestemming moesten vragen om zijn heilige land te mogen doorkruizen. De bus had nu zo’n vaart dat het daar te laat voor was, ik kon het niet beremmen. We reden dwars door hem heen zo leek het. De tijger werd woest, gromde luid. Zijn grote kop kwam ineens naar me toe, alsof hij zo flexibel als een slang was.
In de verte hoorde ik zachtjes gejammer… “wil niet, wil niet!”. De tijger deed zijn bek open, en op het moment dat hij mij zou oppeuzelen werd het beeld zwart.
“Wil niet!” hoorde ik weer, er was iemand aanstalten aan het maken om te gaan huilen.
Toen ik in de kamer van Tom was, lag hij een beetje te woelen met zijn ogen dicht. Een nachtmerrie. Toevallig, ik had er net zelf eentje vrij goed afgesloten, al zeg ik het zelf.
“Papa is bij je Tom, je bent thuis, in je eigen bedje” fluisterde ik in zijn oor, terwijl ik mijn hand op z’n hoofd legde en hem zachtjes kuste. Zoiets zegt zijn moeder ook vaak tegen mij, als ik weer vol overtuiging de vlammen die uit het dekbed komen probeer uit te slaan, of in de slaapkamer op zoek ben naar iets dat ik nooit zou vinden. Tom werd al snel rustiger. Hopelijk nam zijn droom plots een goede wending, zoals dat zo fijn kan gaan soms in dromen.
Als hij het dromen van mij en zijn oma’s afkijkt, krijgen we met Tom nog heel wat te stellen vrees ik.
Ik zal beneden bij de prullenbak maar vast een rol toiletpapier klaar leggen.
Gepost in Geen categorie
1 Reactie