Op zijn loopfiets ging Tom al als een malle. Heuvels af, bruggen over, het kon allemaal niet te gek. Toen hij zijn fiets kreeg, waren we echter zo stom om er zijwieltjes op te zetten. Dat hadden we beter niet kunnen doen, want het schijnt dat kinderen die goed op loopfietsjes zijn, de overstap naar een gewone fiets dan eigenlijk heel makkelijk kunnen maken.
Maar ook nu mogen we niet klagen. Drie keer proberen, en meneer kon al fietsen op zijn blauwe fietsje. Hier ontbrak echter een belangrijk onderdeel: een standaard. Inmiddels hebben we een standaard gemonteerd op de blauwe fiets, alleen is dit wel gebeurd middels mijn twee linkerhanden. Dus twee gaten in het frame, en een kleine modificatie aan de standaard verder, zit hij er dan eindelijk op. De veer is echter zo sterk, dat hij hem zelf niet makkelijk ingeklapt krijgt.
Dus wat doe je dan? Even kijken op marktplaats en een nieuwe fiets kopen natuurlijk. Gelijk een stukje groter, zodat meneer nòg harder kan. Maar ja, eigenlijk nog nèt iets te groot. Harder vallen, werd het dus. De eerste schaafplek op de benen is een feit.
Dit filmpje is nog van de vierde keer toen we op pad gingen. Hij kon het toen al helemaal zelf, op zijn ‘oude’ fietsje. Wij apentrots, en Tom wil niks anders meer dan fietsen.
